Myśli z czytelni

Jakoś tak się porobiło, a punktem przełomowym było zrobienie prawa jazdy, że intelektualnie rozwijam się  głównie w czytelni. Moja ulubiona mieści się w willowej dzielnicy Warszawy, na Bielanach. W zasadzie część willowa jest obok, ale i tak jest pięknie. Samo wnętrze jest dość małe, schludne, dobrze oświetlone i mieści obok półki na książki pralkę, wannę, umywalkę i "fotel". W takich właśnie cichych i komfortowych warunkach przeczytałem ostatnio w książce Jamesa May'a (na co dzień dostojnie prowadzącego samochody w znanym brytyjskim programie motoryzacyjnym) taki fragment:

"...Tysiące osób twierdziło, że zostały porwane przez kosmitów i poddane eksperymentom, a są i tacy, którzy nie uważają się za mieszkańców Ziemi, tylko przybyszów z planety Oobabado. W zasadzie jedyne, czego brakuje w naszej kulturze pełnej UFO i obcych, to jakiekolwiek namacalne dowody na istnienie latających spodków. Albo - ogólnie rzecz biorąc - obcych."

Pomyślałem, że podobny scenariusz towarzyszy mi w życiu od lat. Od pierwszej dyskoteki w szkole podstawowej nr 248 gdzie stojąc oparty o sosnową imitację dębu w głowie układałem pytanie, zaproszenie do tańca. Słowa o takiej sile i obietnicy spełnienia, że żadna z pięknych młodych dam nie mogłaby się im oprzeć. Układałem i stałem wiedząc w głębi siebie, że Ona i tak odmówi...

Pamiętam jak w dawnej pracy szykowałem się do rozmowy o podwyżkę. Zbierałem argumenty, powody, dowody i potwierdzenia. Tworzyłem strategie, zawiłe konstrukcje słowne, i wszelkie możliwe odpowiedzi na pytania, które nigdy nie padły. Nie miały szansy ujrzeć światła dziennego, ponieważ w całym ferworze przygotowań, zapomniałem iść na tą rozmowę...

Wiele wieczorów spędziłem czytając i z wypiekami na twarzy marząc o dalekiej Syberii. Zimie przez duże Z i małych wartościach temperatury wyrażanej w C. Przejrzystej wodzie Bajkału i przestrzeni gdzie okiem sięgnąć. Planowałem, czasem wspominałem, zawsze miałem nadzieję i... I konsekwentnie odkładałem, bo przecież jeszcze nie teraz, jeszcze najpierw muszę, powinienem, wypadałoby żebym.

Piszę to praktycznie w przeddzień wielkiej przygody, która jeszcze nigdy nie była tak bliska i realna. Co się zmieniło? W zasadzie nic. W tańcu jak dawniej muzyka mi nie przeszkadza, jako dżentelmen o pieniądzach nie mówię a Syberia jest gdzie była. A ja na nią jadę. Ot cała zmiana.

Na koniec jeszcze jeden cytat. Tym razem słowa, tego którego posądzano o śmierć, co było stanowczo przesadzone:

"Przeszedłem straszne rzeczy w życiu, przy czym niektóre z nich zdarzyły się naprawdę."

Ciekawe czy tylko ja tak mam. Tyle założeń, tyle myśli, tyle przekonań, a ile działania?

maciek